قسمت پنجم شاه کلید موفقیت فرزندان

توی قسمتهای قبل گفتم که دوتا از راههای مهم برنامه ریزی ضمیر ناخودآگاه فرزندانمون دیدن و شنیدنه. و  فرزندان ما در طول شبانه روز با دیدن و شنیدن، ضمیر ناخودآگاهشون داره برنامه ریزی میشه.

و همین برنامه ریزی ضمیر ناخودآگاه بعدها روی تمام جنبه های زندگیشون تاثیر میذاره. و متاسفانه خیلی از ما والدین از این قضیه غافل هستیم. چونکه تاثیراتی که این برنامه ریزی روی فرزندانمون ایجاد میکنه خیلی نا محسوس و نا مرئی و طولانی مدته و الان به چشم نمیاد.

بذارید با یه مثال این قضیه نا مرئی و نا محسوس بودن را، بیشتر توضیح بدم: اگه فردی دستش را به سیم لختی که برق داره بزنه بلافاصله دچار برق گرفتگی میشه و نتیجه این کار فوریه. ولی سیگار کشیدن با وجودی که خیلی مضره، چون نتیجه اش نامرئی و نامحسوسه و فوری نیست و با چند نخ و حتی چند سال کشیدن اتفاقی نمیفته، افراد سیگار میکشن چون نتیجه اش نا محسوسه و در طولانی مدت اثر مخربش نشون داده میشه.

ضمیر ناخودآگاه هم همینطوره، اگه در طولانی مدت آگاهانه و با برنامه، ناخودآگاه فرزندانمون را مثبت برنامه ریزی کنیم، روی عزت نفسشون کار کنیم، روی اعتماد به نفس و خودباوریشون کار کنیم، روی باورهاشون کار کنیم، روی عاداتشون کار کنیم، هدفگذاری را یادشون بدیم و…، با وجودیکه تلاشهای ما نا محسوس و نا مرئی به نظر میاد، ولی تلاشامون داره کار خودش را میکنه و به موقع، نتیجه میده و بچه هامون با انتخابهائی که میکنن، هم باعث سربلندی خودشون میشن و هم ما را سربلند و شگفت زده میکنن. ولی اگه برعکس این قضیه باشه، نتیجه ای که میگیریم هم برعکسه.

خب، توی این قسمت میخوام دوتا عامل مهم دیگه که اونها هم توی برنامه ریزی ناخودآگاه فرزندانمون خیلی موثر هستن را، توضیح بدم.

همونطور که قبلا هم گفتم یکی از اونها: احساسهائیه که ما به وسیله گفتار و رفتارمون در فرزندانمون به وجود میاریم و دومین مورد تجربه هائیه که فرزندانمون از سر میگذرونن.

دوستان، وقتی ما فرزندمون را در آغوش میگیریم، بهش محبت میکنیم، دوست داشتنمون را بهش نشون میدیم، از کارهای خوبش تعریف و تمجید میکنیم، باهاش بازی میکنیم، به علائقش توجه میکنیم، باهاش وقت میگذرونیم، در کارامون باهاش مشورت میکنیم و…، و در کل باعث دیده شدنشون میشیم، احساس خوب درش به وجود میاد. و احساس ارزشمندی و به حساب آورده شدن میکنه. اینطوری علاوه بر اینکه عزت نفسش تقویت میشه. ضمیر ناخودآگاهش اینطور برنامه ریزی میشه که من دوست داشتنی هستم، دنیا جای خوب و امنیه، همه چی خوبه، پدر و مادرم از داشتن من خوشحالن و….

بنابراین، همین بالا رفتن عزت نفس و برنامه ریزی مثبت ناخودآگاه، باعث میشه که به احتمال زیاد در آینده هم اتفاقهای خوبی براش بیفته و احساسهای خوبی را تجربه کنه.

حالا اگه این قضیه برعکس باشه و ما حوصله نداشته باشیم، نتونیم خوب با فرزندمون ارتباط بگیریم، بهش محبت نکنیم، دوست داشتنمون را بهش نشون ندیم، سرزنشش کنیم، با این و اون مقایسش کنیم، افراطی تنبیهش کنیم، مدام بهش سرکوفت بزنیم، از کلمات و عبارات بد استفاده کنیم و …،

اینطوری احساس بی ارزشی و زیادی بودن بهش دست میده، اینطوری علاوه بر اینکه عزت نفسش تخریب میشه، ضمیر ناخودآگاهش هم اینطور برنامه ریزی میشه که من زیادی هستم، خوب نیستم، دوست داشتنی نیستم، دنیا جای خوبی نیست، پدر و مادرم منو دوست ندارن و…

بنابراین همین تخریب عزت نفس و برنامه ریزی منفی ناخودآگاه باعث میشه که به احتمال زیاد در آینده هم اتفاقهای خوبی براش نیفته و مدام احساسات بد را تجربه کنه.

پس دوستان، خیلی مهمه که ما مواظب باشیم و اینو بدونیم که هر حرف یا رفتاری از طرف ما در فرزندانمون احساس به وجود میاره. و بسته به نوع گفتار یا رفتارمون، ممکنه احساس خوب یا بد در فرزندانمون به وجود بیاد.

و بازم اینو بدونیم که همین احساسهائی که فرزندانمون تجربه میکنن، به مرور در حال برنامه ریزی ناخودآگاهشون هست.

بنابراین مهمه که حواسمون باشه که آیا همواره داریم احساس خوب در فرزندانمون به وجود میاریم یا احساس بد؟

مورد بعدی که در برنامه ریزی ذهن فرزندانمون خیلی اهمیت داره تجاربیه که اونا از سر میگذرونن.

فرض کنید بچه تون در مدرسه کارنامه اش عالی شده و شما بدون اینکه خودش بدونه برای تشویق کردنش یه کادوئی میخرید و بدون هماهنگی قبلی یه جشن کوچک خانوادگی هم براش میگیرید و یه دفعه سورپرایزش میکنید. و یه تجربه فوق العاده براش به وجود میارید.

یا برعکس، مثلا فرزندتون به صورت ناخواسته یه چیزی را شکونده یا یه وسیله ای را خراب کرده و شما بیشتر از اون چیزی که باید،  واکنش نشون میدید و تنبیه خیلی سختیش میکنید و اینطوری یه تجربه خیلی وحشتناک را براش رقم میزنید.

یا مثلا بچه ای که به دلیل غفلت والدین مورد سوء استفاده جنسی قرار میگیره، تجربه بد و وحشتناکی را از سر میگذرونه و این تجربه بد و آثار مخربش حتی گاهی تا آخر عمر باهاش میمونه.

دوستان، تا اینجا چهار تا از مهمترین راههائی که ضمیر ناخودآگاه فرزندانمون به وسیله اونا برنامه ریزی میشه و والدین نقش مهمی در چگونگی انجام اونها دارن را براتون نام بردم و کمی هم توضیح دادم.

هر چند رسانه ها، خواهر و برادرهای بزرگتر، دوستان، معلمان، الگوهای ورزشی و هنری و…هم، در برنامه ریزی ضمیر ناخودآگاه فرزندانمون نقش دارن، ولی اگه ما  والدین مخصوصا در سالهای اولیه و سنین پائینتر حواسمون باشه و کارهائی که گفتم و در ادامه میگم را رعایت کنیم، میتونیم ضمیر ناخودآگاه فرزندانمون را خوب و مثبت برنامه ریزی کنیم.  

امیدوارم تونسته باشم ذهنتون را درگیر این قضیه و اهمیتی که داره کرده باشم و در ادامه و در فصلهای بعدی راهکارهای عملی هم برای هر چه بهتر برنامه ریزی کردن ضمیر ناخودآگاه فرزندان بهتون میدم.

اگه در مورد این مطلب نظر یا تجربه ای دارید و احساس میکنید که میتونه برای دیگران مفید باشه خوشحال میشم که نظر یا تجربه تون را از طریق کادر پائین همین صفحه برامون ارسال کنید.

تا قسمت بعد یا حق…  

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

جایگاه بنر

محتوای دلخواه